มาแล้วคร๊าบ ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์รอคอยเรื่องเล่าจากซีอานว่าด้วยชาจีนแสนอร่อย เรื่องก็มีอยู่ว่า เป็นคนนอนดึกและสิ่งที่มักตามคู่กันก็คือ ความหิวโหยยามค่ำคืน
บรรดาน้องๆที่ยังมีพลังจะออกท่องราตรี ก็อาสาจะซื้อของกินมาฝาก เราก็นอนกลิ้งเกลือกตีพุงเล่น ทำโน่นทำนี่ตามประสาคนขี้เกียจ และแล้วเวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุด
มีเสียงดังขึ้นที่ประตู บรรดาเด็กๆก็หิ้วถุงขนมมาฝาก พร้อมกับถ้วย 4 ใบ
"หนูซื้อชาจีนร้อนมาให้ลองทานค่ะ
"ขอบคุณนะคะ"
แล้วน้องก็กลับห้องไป หยิบถ้วยมาดู หน้าตาเหมือนกาแฟ 3 in 1 อย่างนี้ต้องก็เป็นชานมสินะ จะไหวเหรอเรา ไม่ค่อยถูกกัน อยู่เมืองไทยชาเย็น ชีวิตนี้กินไม่เกิน
10 ครั้ง ปรกติกินแต่ชาลิปตัน ใส่น้ำตาลอย่างเดียว เอาวะ ดีกว่าหิว เปิดมาในถ้วยมี 4 อย่าง คือ
1.หลอดสั้นสีน้ำตาล (ยืดได้ แต่กินแบบสั้นๆหลายครั้ง กว่าจะรู้ว่ายืดได้ โง่จริง แต่อีกหน่อยจะฉลาดหละ เขาว่ากันว่า โง่มาก่อนฉลาด)
2. ซองน้ำตาล มีคำว่า Sugar บนซอง เลยไม่ต้องเดา
3. ซองชาผง
4. อันนี้เป็นถ้วยเล็กๆ เหมือนเป็นถ้วยน้ำเชื่อม เปิดมาก็เป็นเหมือนวุ้นในน้ำเชื่อม
อย่าคิดมาก เดี๋ยวไม่ได้กิน ต้มน้ำร้อน แล้วเททุกอย่างรวมกัน คนๆๆๆ แล้วก็ซู๊ดเข้าปากไป เอ๊ๆๆ รสชาติกลมกล่อมดีนะ วุ้นก็เคี้ยวกรุบๆดี เพลิน สักพักหมดแก้ว
ผ่านไปคืนที่หนึ่ง คืนที่สอง เหมือนเดิม ฝากน้องซื้อเหมือนเดิม แต่ไม่ได้นอนรอที่ห้องหละ หลังจากชาร์จพลังแล้ว คืนนี้จะนอนทำไม ตลาดอิสลามอยู่แค่นี้ ต้องไปดู
กลับมาก็ซดอีกแก้ว คืนที่สาม ยังคงออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตต่อ แต่ว่าน้องบอกว่า รสดั้งเดิมไม่มีนะ มีรสเผือก กับสตอเบอรี่ เอาเถอะจ๊ะ จะรสอะไรก็กรุณาซื้อ
มานะจ๊ะ
ย่างเข้าวันที่สี่ เริ่มคิดหละ กลับไปทำไงดีเนี่ย ชักติดแล้วสิ ไม่ได้การ คืนนี้ต้องออกไปหาเสบียงเองหละ เผื่อเอาติดพกติดห่อกลับเมืองไทย เลอกเลยทันทีเดี๋ยวลงแดง
คืนสุดท้ายเริ่มแวะเข้าเซเว่น เท่าที่เจอ ของหมด ตาเริ่มหรี่ จะไม่เหลือเลยหรือไง บังเอิญผ่านร้านของชำตรงข้ามโรงแรม เดินเข้าไปสำรวจ น้องบอกว่ามีค่ะ แต่ไม่เยอะ
ถือว่าสวรรค์ยังมีตา จะน้อยก็ดีกว่าไม่มีนะจ๊ะ
น้องถามคนขาย ถ้วยเท่าไหร่ค่ะ คำตอบคือ 6 หยวน อุ๊ยตายจริง แพงจังนะ ที่ผ่านมาไม่ถึงนะ ลองสำรวจตลาดบ้างนะ ควักตังค์จ่าย พอคิดตังค์ เจ้าหล่อนบอกว่า 7
หยวน ตาแทบถลน น้องหันมาทำหน้าเซ็งสุดขีด เอาเถอะๆ คิดเสียว่า มีเรื่องมาเล่าหละกัน ว่าให้เตรียมตัวเตรียมใจกันไว้ เพราะราคาของขึ้นเร็วมาก หลังจากนั้นก็เริ่ม
เก็บของ ใส่ลงไปทั้งถ้วยแหละ เดี๋ยวกลับมาไม่มีถ้วยจะไม่ได้ Feeling ลองนึกดูมือจับถ้วยร้อนๆ จิบชา โอ้ว มันใช่อะ อารมณ์นี้เลย นั่งคุยกับเพื่อน น้อง จิบไป
เรื่อยๆ เคี้ยววุ้น สุดยอด
ตื่นมาเช็คเอ้าท์ ทำกิจกรรมวันสุดท้าย เตรียมขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพ คิดว่าวีรกรรมชาจบแล้วใช่ไหม ใครที่คิดแบบนี้ ขอบอกเลยว่าคุณคิดผิด
ระหว่างทางไปสนามบิน ไกด์จัดให้ทานอาหารกลางวันอีกหนึ่งมื้อ. ขณะที่เดินผ่านประตู ไปขึ้นลิฟท์ ทันใดนั้น เหลือบไปเห็นชั้นวางของขายด้านซ้ายมือเห็นถ้วย
หน้าตาคุ้นๆมาเรียงรายเต็มไปหมด ในราคา 3 หยวน ใช่จริงๆด้วย ยิ่งกว่าฟ้าประทาน เรียกว่า เราคงเป็นเนื้อคู่กัน อยากกลับเมืองไทยไปกับพี่ใช่ไหมจ๊ะ มือไม้สั่น จิต
ใจเต้นรัว แต่อดทนไว้ รอขากลับลงมาก็ได้ ใครจะหอบขึ้นไปกินด้วย กินเสร็จ ลงมาบอกคนขาย
"น้อง มีเท่าไหร่พี่ซื้อหมด"
ได้มาเกือบ 20 ถ้วย
หอบขึ้นมาบนรถทัวร์ นั่งมองถุงถ้วยชา แล้วนึกต่อว่า "แล้วจะเอาเข้ากระเป๋าไงดี" ไม่นะ หนูจาเอาถ้วยกลับด้วย แต่นั่นแหละ เขาว่ากันว่า คนที่เขาเป็นเนื้อคู่กัน ยังไง
มันต้องมีทาง จะยากอะไร ก็แกะไส้ในออก รวมๆกันในถุงซิปล็อคที่ติดมาด้วย และถ้วยกับฝา ก็แยกมาซ้อนๆกันเข้าไป ฉลาดอะไรอย่างนี้
สุดท้าย เนื้อคู่จากเมืองจีนก็ถูก...เข้ากระเป๋าไปเรียบร้อยโรงเรียนไทย ก่อนจบขอบอกว่า ความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดขึ้น ไม่สามารถลอกเลียนแบบได้ เพราะแต่ละคนที่กิน
อาจรู้สึกไม่เหมือนกัน เพราะน้องคนอื่นกินแล้วไม่มีอาการใดๆ ปรกติ ไม่ได้เพรียกหาแต่อย่างใด
จบเรื่องชาจีนแล้ว คิดว่าหมดมุขแล้วใช่ไหม ตอนต่อไปจะดุเด็ดเผ็ดมันส์กว่าชาจีน เพราะจะเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ได้สัมผัสกับห้องน้ำสาธารณะของจีน
(ในรูปเป็นรสสตอเบอร์รี่ แต่มีรสดั้งเดิม รสเผือก รสข้าววาลี แต่รสถั่ว ไม่ได้ทานนะจะมีอีกยี่ห้อ คือ uloveit ที่ทำออกมาคล้ายกัน แต่ชอบยี่ห้อ xiang piao piao มากกว่า)
